Ayo!

Als de dag van gister dat ik naar beneden kwam gestormd om mijn ouders te vertellen dat ik een stage had gevonden op Curaçao. Het is nu 5 maanden nadat ik het vliegtuig instapte om mijn avontuur hier te beginnen. Deze 5 maanden zijn voorbij gevlogen en veel te snel gegaan. Ik zit hier nu in mijn kamer met mijn koffers gepakt. Net nog even liggen bakken in de zon en morgen is het zover om dan echt naar Nederland te vertrekken.

De vorige keer dat ik naar Nederland vertrok om er weer te wonen was 2,5 jaar geleden. Toen had ik er erg veel zin in. Deze keer toch wat minder. Ik bedoel, het is allemaal wel lekker weer in Nederland en het stresslevel van Nederland is ook totaal niet hoog vergeleken met het relaxte leven hier. Ik ben nog nooit op een plek geweest waar het zo weinig uitmaakte wat je doet en wanneer je dit doet. Alles is hier zo’n beetje geoorloofd en dit maakt het leven hier erg makkelijk. Ook was dit half jaar het eerste half jaar dat ik op mezelf heb gewoond. Heerlijk om vrijheid te hebben en te kunnen doen wat je wilt maar aan de andere kant; respect voor mijn mama! Koken, wassen, schoonhouden, bedenken wat te koken, boodschappen doen etc. Het is veel werk maar totaal niet erg om te doen vond ik. Ik ben hier uitgeroepen door Naomi tot ‘niet-student’ omdat ik probeerde 5 dagen per week te koken en immens veel eten in mijn koelkast en kamer had staan. Ik had een auto die ik merendeels gebruikte voor het halen van boodschappen. Voor mijn stage had ik mijn auto niet nodig en voor strand naar Westpunt zuipt mijn auto teveel. Sorry, ex-auto. Hij is namelijk alweer weg. Mijn buffel/bakbeest is terug naar de verhuurder. Erg jammer omdat ik de enige in de straat was met zo’n dikke bak. Gelukkig heb ik ervan genoten en heb ik er genoeg mee gereden.

Mijn laatste Zanzibar viel me ook erg zwaar. Sinds ik een klein kind was hebben mijn ouders mij bekend gemaakt met de zaterdagse Happy Hour op Zanzibar. Jong geleerd is immers oud gedaan. Het eerste weekend dat ik weer op Curaçao was ben ik meteen die zaterdag naar Zanzi gegaan en heb daar een top Happy Hour gehad. Toch raar dat dit weekend dan mijn laatste Zanzi was in een lange tijd. Überhaupt mijn laatste Happy Hour omdat dat in Nederland natuurlijk verboden is. Moet ik mijn eigen Happy Hours maar gaan geven.
Feestje bij mij thuis! Ohja wacht, dat kan ik niet meer zo beslissen, wacht ik vraag het even aan mijn ouders. Jullie horen het snel van me.

Uitgaan!
Ja, voor het geval jullie het nog niet door hadden. Wij gaan hier pittig vaak uit. Ik heb denk ik meer bier gedronken in dit half jaar dan in de rest van mijn leven. Dat betekent dat ik in Nederland maar eens naar een afkickkliniek moet. Ik ga een paar afkickklinieken bezoeken trouwens omdat ik ook verslaafd ben aan de hiervoor genoemde Happy Hours en de veel te mooie witte zandstranden.
Het mooiste strand waar ik ben geweest? Leuk dat je het vraagt. Ik denk dat het Grote Knip is. Je kan er barbecueën en het strand is superwit. Ook het water is turquoiseblauw en je kan er ook nog klifspringen. Het mooiste dagje strand was toch wel met kerst dat we met een enorme groep stagiaires daar de hele dag gingen chillen en voetballen, toen de braai aanstaken en ’s avonds nog heerlijk een kampvuur gingen bouwen. Toch wel een van de mooiste kerstdagen zonder kerstsfeer ooit.

Nu ben ik bijna een week verder. Ik zit nu in Nederland op mijn kamer die 20 keer zo groot is als die in Curaçao en heb hier zoveel meer luxe dan eerst. 2 schermen voor me laptop, 2-persoons kingsize bed, genoeg laadjes om alle spullen in op te bergen en gewoon een televisie! Ook heb ik nu weer mijn eigen plekje die ik in Curaçao een beetje mistte. Maakt niet uit want ik heb een toptijd gehad daar op Curaçao. Hier in Nederland is het nu ook nog heerlijk om terug te zijn. Al mijn vrienden weer zien en toch nog even elke dag even biertjes drinken. Moet langzaam afbouwen toch.
Ik heb in Curaçao in een boekje laten schrijven door de stagiaires en vrienden die ik daar heb gemaakt en weer gezien heb. De dingen die erin geschreven zijn, zijn supermooi en iedereen schrijft precies op de manier hoe hij/zij is. Mooie herinnering aan iedereen op het prachtige eiland!

Het enige dat Nederland nu nog even niet te bieden heeft, is de heerlijk warme zon. Ik denk dat het over een week of 2 ook heel erg stil gaat worden in dit huis. Dit, omdat ik gewend was met 50 stagiaires iedere dag om te gaan en dat aantal is flink gedaald.

Wat ik ga missen is de heerlijke relaxte sfeer en de relaxte mensen. Toch moet ik maar weer eens in het gareel komen en regelmaat bouwen in me leven. De tijd op Curaçao is nog lang niet voorbij omdat er nu alweer genoeg reünies gepland zijn waar ik alle ‘relaxte mensen’ weer ga zien. De relaxte mensen waarvan ik kan zeggen dat het goede vrienden zijn geworden.

Ik heb in Curaçao een mooie auto gereden, op mezelf gewoond, nieuwe vrienden voor het leven leren kennen, teruggegaan naar mijn ‘thuis’ en vooral geleerd te genieten! Oja ik had ook nog stage, nou, daar heb ik wat van geleerd hoor. Cold calling, sponsorgesprekken, omgaan met vrijheid op het werk, plannen schrijven etc.
Een heerlijk halfjaar om even samen te vatten. Voor een 2de halfjaar zou ik het niet zo snel doen denk ik omdat het eiland toch nog erg klein wordt na er een totaal van 5,5 jaar gewoond te hebben. We gaan zien hoe het loopt en misschien dat ik toch nog ooit voor een half jaar er belandt. Je weet het nooit. Wat ik wel weet is dat komend jaar in Nederland veel obstacle runs te bieden heeft, veel goede feestjes te bieden heeft en hopelijk ook een goede zomer. Ik wordt namelijk helemaal gek van die kou.

Alle stagiaires en vrienden! Thanks voor de mooie tijd en tot snel!
Pap en mam, jullie verloren zoon is weer terug!

Ayooo!