Wow alweer maandag!

Ooeps! Het is alweer maandag! Die weken gaan snel hier joh. Ik ben helemaal vergeten om een blog bij te houden en dat nog wel in de week dat mijn ouders over waren.
Erg gezellig was het wel. We zijn een paar keer uit eten geweest en we hebben heerlijk bij Zanzibar gestaan zoals vroeger. Ook zaten mijn ouders bij het Livingstone resort waar wij vroeger ook zaten toen wij hier net kwamen en weggingen. Al die herinneringen. Huisje 13 zaten we de eerste en 2de keer. Helaas, helaas, maar deze keer was het toch echt huisje 69. Ook leuk, daar niet van, maar de herinneringen hangen nog aan de muren bij het huisje met dat ongeluksgetal. Genoeg over het huisje. Het gezin was weer compleet, das veel belangrijker. Voor mijn ouders en broertje was het anders dan voor andere ouders die hier alleen maar voor vakantie komen. Zo stond mijn broertje na een paar dagen alweer te voetballen met een paar van zijn matti’s van vroeger. De rest van de vakantie heb ik hem met niemand anders gezien. Ook mijn ouders stonden ‘mooi an’ bij Zanzi met al die oud bekenden. Mijn mama hoorde dat Ephrem J optrad. Dat is een artiest waar mijn moeder natuurlijk meteen mee aanpapte. Heeeel toevallig trad hij deze zaterdag ook op. Wat een gezelligheid.

Pffoeh, wat heb ik deze week allemaal gedaan? Zal vast niet boeiend zijn aangezien ik het me amper kan herinneren. In ieder geval gaat het met het verwerken van het ongeluk goed. Ik had de eerste paar dagen een beetje last van het zien van de beelden, maar dat ging gelukkig na een paar dagen weg. Ik kan zo nog zo voor me halen als ik wil maar zie ze niet meer op elk moment van de dag. Verder had ik amper lichamelijk letsel. Beetje stijve nek en spierpijn in de rug. Dat is wel weer over.

Naja, weekendje dan maar. Vrijdag zijn we naar Bermuda gegaan waar we mooi feestje hebben gehad. Kwam ik ineens ene Max tegen die ik al zo’n 4 jaar niet gezien had. Hij is op vakantie hier en dan moet je toch een paar feestjes mee pakken. Gezelligheid kent geen tijd want de volgende dag op Zanzi kwam ik hem ook nog tegen. Zaterdag ben ik maar eens wat eerder me bedje ingegaan. We zouden de volgende dag namelijk de Christoffelberg beklimmen. Niet zomaar klimmen, maar echt vol hiken. Misschien zelfs beetje rennen erbij. Ik dus keurig om 6 uur me bedje uit en mezelf klaarmaken voor deze krachtsinspanning. “Erwin! EEEERRWWIIINNN!!” Niet wakker te krijgen die jongen. Hij lag in een of andere coma en daar sta je dan, in je sportkleren, voor de deur van je “medebergbeklimmer” te bedenken wat je zal doen. Aangezien het glas halfvol is, ben ik maar lekker een paar rondjes Waaigat gaan rennen. Daarna nog een lekkere workout erachteraan geplakt en mijn dag was begonnen. Het geniet-momentje kwam, toen we Erwin wakker gingen maken voor de 2de keer. Deze keer rond een uur of 8. Hij wist niet wat hem overkwam zo slecht werd hij wakker. Lopend lijk ongeveer.
Die middag zijn we nog naar Mambo gegaan. Laatste strandje met de ouders erbij. Ook laatste avondmaal gehad bij Fusions wat erg goed te doen was. Straks de ouders maar eens afzetten bij Hato en dan begint het normale leven weer. Voordeelpuntje dat ze straks weg zijn. Ik kan weer iedere dag lekker koken. De hele week staat het eetschema alweer vast. Vanavond is de daghap lekker simpel spaghetti.

Tot volgende week!
Ayoo.